Αυτή η μορφή αγάπης δε διαφέρει απ’την Θεϊκή, γιατί αγαπάμε τους συγγενείς όχι επειδή είναι συγγενείς, αλλά επειδή είναι αδελφοί μας. Τώρα αν κάποιοι αγαπάνε τους συγγενείς επειδή είναι συγγενείς και κατ’επέκταση δε θα τους αγαπούσαν αν δεν ήταν συγγενείς, αυτό δεν είναι αγάπη, αλλά κοροϊδία προς τον ίδιο τους τον εαυτό.

Αυτή την αγάπη την έβαλα ξεχωριστά ως μορφή, αλλά ουσιαστικά ανήκει στην Θεϊκή. Παρ’όλο που στη συγγένεια υπάρχει το ίδιο αίμα στις περιπτώσεις εξ’αίματος συγγένειας, αυτό δε σημαίνει ότι η αγάπη πρέπει να μείνει στην «εξ’αίματος» αγάπη αλλά να προχωρήσει παραπέρα, στην «εξ’αγχειστίας» αγάπη.

Στις περιπτώσεις δε, της εξ’αγχειστίας συγγένειας, η αγάπη δεν πρέπει να μείνει στην «εξ’αγχειστίας» αγάπη, αλλά να προχωρήσει στην θεϊκή αγάπη