Κάτω στην ραχούλα,

ήταν μια ομορφούλα.

Μόνη της καθόταν στο παγκάκι,

δίχως να τη νοιάζει που φυσούσε αεράκι.

Αγνάντευε τον ορίζοντα με τα υπέροχα γαλαζοπράσινα ματάκια

και δοξολογούσε τον Θεό με τα δυο μικρά κόκκινα χειλάκια.

Εξωτερικά ήταν όμορφη,σαν δυο εαρινά λουλούδια,

και μέσα της έψελνε παραδεισένια θεϊκά τραγούδια.

Όλοι την θαυμάζανε και ήθελαν να την ακουμπήσουν,

αλλά έλαμπε με φως θεϊκό και δε μπορούσαν ούτε να της μιλήσουν.

Και ξάφνου,ο Θεός απλώνει το χέρι Του να την πάρει,

για να την κάνει βασίλισσα με τη δική Του χάρη.